| Van een goede vriendin van mij in Nederland, die altijd onnoemelijk veel tijd en zorg besteedt aan het verzorgen en modelleren van haar werkelijk weelderige kapsel, had ik het vriendelijke verzoek gekregen om bij mijn eerstvolgende bezoek aan de Franse Morvan eens goed uit te kijken naar een bepaald soort modellerend haarschuim, dat in de Franse taal de poëtische en bijna artistieke naam draagt van mousse sculptante végétale. Bij dit soort van prachtige Franse termen komen dan al snel bij mij namen als Auguste Rodin en Niki de Saint Phalle naar boven. Maar dat is dan misschien wel weer een beetje overdreven en ver gezocht van mij. Afijn, deze mousse sculptante végétale van het merk René Furterer zou, nog immer volgens deze goede vriendin, bij iedere Pharmacie in Frankrijk met het grootste gemak te verkrijgen moeten zijn. Dat stemde mij enerzijds hoopvol, daar er in het kleinste Franse gat wel een groot groen kruis aan een gevel te vinden is. Anderzijds had ik zo mijn twijfels of een Pharmacie nu wel de meest uitgelezen plek was om aan modellerend haarschuim te komen. Een Pharmacie in Frankrijk is toch vooral voor pillen, poeders en poep- en piesluiers voor de incontinente medemens?In eerste instantie was ik eens binnengewandeld bij de twee Pharmacies die nog resten in Château- Chinon, de stad van wijlen en voormalig Président François Mitterrand (met dubbel – t en dubbel – r!), die er van 1959 tot 1981 de scepter zwaaide als burgemeester. Maar zoals ik al heel erg had bevroed, was er niet het geringste kloddertje van de gevraagde haarmousse te vinden in deze “meest belangrijke” stad van de Morvan, die overigens de laatste tien jaar, zoals heel veel provinciestadjes in Frankrijk, zwaar aan het verloederen is. Ik moet er wel ineens aan denken dat de Château-Chinonais (zo heten de inwoners van deze stad) in een recent verleden een burgemeester hadden die zich mocht tooien met de veelzeggende naam Henri Malcoiffe, Hendrik de slecht gecoiffeerde, oftewel Henk met het beroerde kapsel! Over haarmousse en een bad hair day gesproken …Nee, ik was gedwongen om het hogerop te gaan zoeken, of beter gezegd meer naar het oosten. Daar komt van oudsher al heel veel wijsheid vandaan, niet waar? Op een half uur rijden vinden we daar dan plots de fraaie oude Romeinse stad Autun. Dat er in de naam van de huidige burgemeester aldaar wel heel veel kaalheid schuilgaat (hij heet Vincent Chauvet ) was voor mij bij voorbaat geen slecht teken aan de wand. De stad is wat mij betreft een juweeltje hoor. Het gemeentebestuur heeft de afgelopen tien jaar kosten nog moeite bespaard om er “iets moois” van te maken. Het centraal gelegen Place du Champ de Mars is grondig onder handen genomen en het resultaat mag er zijn. Maar wat van nog groter belang is: het stikt er van de Pharmacies! Maar eerst loop ik even binnen bij mijn vaste boekhandel La Promesse de l’Aube. Ik wil namelijk heel graag mijn hand zien te leggen op een exemplaar van het in dit voorjaar verschenen werk van onderzoeksjournalist Bertrand Yvernault getiteld Le Dentiste du Morvan. Dit boek handelt over de Nederlandse horrortandarts Jacobus (roepnaam: Mark) van Nierop die door de Franse overheid in 2008 met heel veel geld en bombarie naar Château-Chinon was gehaald om het etterende gat van een al jaren ontbrekende tandarts aldaar op te vullen. Het boor – en trekwerk van deze slager van de Morvan bleek uiteindelijk desastreus uit te pakken voor tientallen van zijn patiënten. Jacobus de Verschrikkelijke is uiteindelijk veroordeeld tot een gevangenisstraf die hij in Nederland mocht uitzitten. Ik geloof dat zijn straf er bijna op zit. Dus bent u binnenkort om wat voor reden dan ook van plan om te wisselen, van tandarts bedoel ik, bedenkt u dan heel goed welke u gaat kiezen. Want laatstgenoemden zijn u natuurlijk wel heel dierbaar.Met het boek uiteindelijk op zak stap ik voldaan de eerste de beste Pharmacie binnen en vraag de in het smetteloos wit geklede Pharmacien of hij mij wellicht aan een bus mousse sculptante végétale pour les cheveux kan helpen. Nog voordat hij mij van een antwoord kan voorzien, zie ik al aan de trekken op zijn gezicht dat ik volstrekt aan het verkeerde adres ben. Hij werpt nog even een snelle en schalkse blik op mijn kapsel en zegt dan heel kalm: Mais non Monsieur, nous sommes une Pharmacie, vous comprenez, pas un salon de coiffure, je ne peux pas vous aider, je suis vraiment désolé. Je m’en doutais déjà, brabbel ik nogal beschaamd. Dit antwoord had ik misschien al wel een beetje verwacht. Om mijn goede vriendin in Nederland niet in dit prille stadium al teleur te moeten stellen, doe ik een rondje centre-ville en doe daar nog een aantal Pharmacies aan. Maar helaas, al wat ik daar vang is zo bot als het boorapparaat van Jacobus van Niedorp destijds was, toen hij willens en wetens bezig was de gebitten van vele Morvandiaux onherstelbaar en voor goed te verwoesten. Maar nu dwaal ik weer een beetje af. Om even tot rust te komen en om mijn verdere plan van aanpak te overdenken, besluit ik even neer te strijken op het terras van Hôtel du Commerce voor een heerlijke grand crème. Na de eerste warme slok, valt mijn oog op een winkel van Yves Rocher schuin aan de overkant. Wellicht kunnen ze mij daar straks verder op weg helpen. Achter de toonbank tref ik aldaar een heel lief en behulpzaam “mens” aan. Zo moet je dat tegenwoordig toch zeggen als je niet weet of je met een Monsieur of met een Madame te maken hebt? In dit verband vraag ik me af hoelang het nog duurt voordat iemand op het idee komt om naast de aloude croque monsieur en croque madame een croque humain op de markt te gaan brengen en wat daarvan dan vervolgens de ingrediënten zullen worden. Ik schuif dit vraagstuk nu maar even terzijde. Ik heb op het moment wel belangrijkere zorgen aan mijn hoofd. Op mijn vraag of hij/zij mij wellicht kan helpen aan een bus mousse sculptante végétale van het merk René Furterer, verschijnt er een grote meewarige grijns op het uitermate witte gelaat van dit “mens” en vanachter zijn/haar felrood gekleurde lippen hoor ik alleen maar: mais Monsieur, nous vendons seulement des produits de notre propre marque. Oh ja, wat een kluns ben ik toch, die keten heet niet voor niets Yves Rocher. Links van me neemt plots een lieftallig oud dametje ongevraagd het woord. Maar wat is zij klein zeg. Ik heb in de loop der jaren heel wat kleine oude vrouwtjes door de Morvan zien schuifelen, de ene nog petieteriger dan de ander, maar wat steekt deze er wat het klein zijn betreft met kop en schouders bovenuit zeg. Heel lief en teder fluistert ze me toe : Monsieur, vous devriez aller à la Pharmacie de la Gare, ils auront votre mousse, j’en suis sûre. Merci beaucoup Madame, klinkt het heel nederig uit mijn mond en pijlsnel werk ik mij een weg naar buiten. Naarmate mijn zoektocht vordert voel ik me steeds nietiger en dommer worden. Afijn, die Pharmacie waar die dame het over had zal wel bij het station zijn. Op weg daar naartoe passeer ik nog een andere Pharmacie. Ook daar toch nog maar even naar binnen om mijn inmiddels geijkte vraag te stellen. Het aldaar aanwezige stel waarvan ik voor het gemak maar aanneem dat het echtelieden zijn, neemt de tijd om even serieus na te denken. Nu wordt het pas echt spannend. Dan antwoordt de meneer heel gewichtig: de la mousse sculptante, vous savez Monsieur, il vaut mieux vous renseigner au magasin de tissus, j’en suis sûr que vous y trouverez votre mousse. Ce magasin de tissus se trouve un peu plus loin à gauche en face du cinéma. Maar wacht nu eens even : wil hij me nu naar een stoffenwinkel sturen ? Mais Monsieur, c’est de la mousse pour les cheveux, que je cherche. De man verstart een seconde, valt bijna steil achterover en barst vervolgens uit in een bulderend lachen. En met hem zijn door mij veronderstelde echtgenote. Excusez-moi, mais j’ai compris que vous cherchiez de la mousse pour dans les matelas. Schuim voor in een matras, dacht hij. Nee dat zoek ik niet. Na deze kolderieke escapade besluit ik mijn tocht richting de Pharmacie de la Gare te voltooien. Maar neem we wel voor in het vervolg nog duidelijker te zijn in mijn vraagstelling naar de mousse. Dat ik straks niet verwezen wordt naar een Mr. Bricolage omdat men denkt dat ik zoekende ben naar une bombe de mousse expansive (een spuitbus purschuim). Daarmee zit je haar dan wel binnen de kortste keren in één klap en voor altijd in het juiste model en krijgt het begrip permanentje ineens een heel andere betekenis. Ik vang intussen een glimp van mezelf op bij het passeren van een etalageraam en zie dat door al mijn inspanningen en de inmiddels sterk opgelopen middagtemperatuur mijn kapsel als een nat duizenddingendoekje op mijn schedel zit geplakt. Een flinke dot modellerende haarmousse zou nu zeer welkom zijn. Als ik het station nader en ik vervolgens een groot groen kruis aan een gevel zie oplichten, lijkt mijn redding heel nabij te zijn. Pharmacie de la Gare prijkt er fier bovenaan de gevel. Het is dit keer wel een heel grote Pharmacie. Dat biedt perspectieven. Wanneer ik de deur open en heel even mijn blik omhoog werp lijkt het net alsof het groene kruis door een engel wordt vastgehouden. Is dit een voorteken of is het de warmte die zich meester van me maakt? Nog voordat ik goed en wel de drempel over ben zie ik vooraan links een wand met alleen maar groene bussen, groene flesjes en groene potjes (moeder Maria het is bijna niet te geloven) van het merk, nee het zal toch niet waar zijn, maar ja hoor van het merk René Furterer. Een hele wand vol! Dan had dat kleine oude dametje bij Yves Rocher het wel degelijk bij het juiste eind. Ik raak bijna in extase en sta op het punt een vreugdedans te ontketenen, totdat ik naarmate ik de wand dichter nader een heel groot leeg gat in het assortiment ontwaar. En onder dat grote lege gat zit een etiket geplakt met het opschrift mousse sculptante végétale alwaar een heel groot rood kruis overheen is geplakt. Het zal toch niet? Een hele wand vol producten van René Furterer, maar uitgerekend de felbegeerde mousse est en rupture de stock (uitverkocht, niet leverbaar dus), zo hoor ik even later van een winkelbediende. Van haar krijg ik wel het advies om eens te kijken of het niet gewoon en ligne te bestellen is. Moe gestreden van mijn Pèlerinage à la mousse zak ik ineen op het eerste de beste terras dat ik passeer. Ik besluit aldaar op mijn portable het internet eens te raadplegen. Al snel zie ik allerlei internetwinkels die de mousse online verkopen. In Frankrijk, in België, in Italië en warempel ook gewoon aux Pays-Bas. En ook gewoon voor een redelijke prijs. Het uiteindelijke resultaat van mijn quête à la mousse deel ik meteen met de goede vriendin in Nederland en ik raad haar aan het modellerende haarschuim simpelweg via een Nederlandse webwinkel te bestellen. Zo slim als zij is volgt zij mijn wijze raad op. Twee dagen later worden drie bussen mousse sculptante végétale van het Franse René Furterer keurig en wel door een chauffeur van het Nederlandse Post.NL bij mijn goede vriendin in Nederland afgeleverd. Twee kopzorgen minder, een letterlijke voor haar en een figuurlijke voor mij. |
 |
| Het boek over “Le dentiste boucher du Morvan” leest als een echt horrorverhaal. Het is onbegrijpelijk dat deze medicus gedurende een aantal jaren ongestoord zijn gang heeft kunnen gaan. Het is in Nederland in elk geval als audioboek te koop via o.a. Bol.com. |
Menu