|
|
|
|
|
|
|
Dit jaar is het niet eenvoudig gebleken om een onbevlekte Openingsavond te organiseren. Halverwege oktober krijgen we te horen dat het helaas niet meer mogelijk is de zaal in Hotel Loskade 45 te huren, overigens om heel begrijpelijke redenen. Gelukkig verschijnt daar aan ons, bijna op religieuze wijze, op het laatst, de mogelijkheid om de kerkzaal van de Messiaanse Gemeente in Middelburg te huren. Alles lijkt in kannen en kruiken voor deze 2e november, totdat er in de dagen ervoor een heel gemeen duveltje boven de Atlantische Oceaan zijn opwachting maakt: Storm Ciarán. En juist Zeeland zal er van alle Nederlandse provincies het meest van langs gaan krijgen, zo luidt de verwachting van het KNMI. In overleg met Sylvain Lelarge wordt in de vroege ochtend van 2 november besloten de avond te verplaatsen naar 30 november. Hij moet immers met de trein uit de Randstad komen en daarnaast vrezen we een lage opkomst bij een dergelijke weersverwachting. Heel fijn dat de beheerders van de kerkzaal, zonder verdere kosten, ook meegaan in deze wijziging. In de periode tussen 2 en 30 november beleven we in Nederland een vrijwel continue zondvloed. In deze periode zie ik heel wat mensen met hout sjouwen en slepen. Voor de houtkachel? Of wellicht voor het bouwen van een ark? Hoe het ook zij, het treinspoor in Zeeland heeft het door al dat hemelwater inmiddels dermate zwaar te verduren gehad, dat er over een lengte van heel wat kilometers de (vooral betonnen) bielzen over de zware zwarte Zeeuwse klei beginnen te schuiven. Gevolg: groot risico op vertragingen op het spoor, dus ook voor onze arme Sylvain. Hierdoor laat onze stoere Fransman zich echter niet uit het veld slaan. Reeds om half drie 's middags vertrekt hij op die 30e november vanuit de Hofstad, om uiteindelijk bijna exact op de afgesproken tijd van zes uur 's avonds door ondergetekende van het spoorstation in Middelburg te worden afgehaald. Na een korte, maar mistige en koude autorit, komen we dan toch aan in de inmiddels lekker opgewarmde Messiaanse kerkzaal. Onze verwachtingen omtrent het opkomstpercentage van leden en cursisten zijn echter hoog gespannen. Het is immers mistig en waterkoud vriesweer. Maar dan druppelen vanaf een uurtje of zeven de eerste bezoekers het schip van de kerkzaal binnen. Veelal twee aan twee, gelijk de paartjes van de Ark van Noach. Uiteindelijk vult de zaal zich met een 40-tal bezoekers, een heel mooi aantal.
|
|
Wat volgt is een zeer vermakelijke en interactieve avond, zoals alleen Sylvain deze kan presenteren. Op een speelse, leerzame en soms humoristische wijze neemt hij ons aan de hand voor een heerlijke wandeling door het rijk der dieren. Hoogtepunt is toch wel de fabel Le Corbeau et le Renard van Jean de la Fontaine. Onze docente Bénédicte Dudon wordt door Sylvain naar voren gevraagd, en zij blijkt deze fabel warempel vlekkeloos uit het hoofd op te kunnen zeggen. Zij heeft destijds goed op zitten letten op school: Chapeau bas pour Béné !
|
|
|
|
|
Maître Corbeau, sur un arbre perché,
Tenait en son bec un fromage.
Maître Renard, par l'odeur alléché,
Lui tint à peu près ce langage :
Et bonjour, Monsieur du Corbeau.
Que vous êtes joli ! que vous me semblez beau !
Sans mentir, si votre ramage
Se rapporte à votre plumage,
Vous êtes le Phénix des hôtes de ces bois.
À ces mots, le Corbeau ne se sent pas de joie ;
Et pour montrer sa belle voix,
Il ouvre un large bec, laisse tomber sa proie.
Le Renard s'en saisit, et dit : Mon bon Monsieur,
Apprenez que tout flatteur
Vit aux dépens de celui qui l'écoute.
Cette leçon vaut bien un fromage, sans doute.
Le Corbeau honteux et confus
Jura, mais un peu tard, qu'on ne l'y prendrait plus.
|
|
|
Quatre-vingts beaux chevaux remontent la rive
En tirant, hisse et ho, le nez des bateaux
Quatre-vingts beaux chevaux charrient sur le fleuve
Le ventre des chalands, barils et ballots
|
{Refrain:}
Du sel et du nougat
Du ciment, de l’huile
Et pour vendre au marché
Du poisson séché
Du miel et du tabac
De la soie qui brille
Pour la foire de Beaucaire
Des tonneaux de bière
|
Ils ont la queue rognée, des mouettes à leurs trousses
Les beaux chevaux haleurs d’avant la vapeur
Ils vont le long des blés, leur vie n’est pas douce
L’orage les secoue, ils baissent le cou
|
Ne savent pas qu’un jour les bateaux qu’ils traînent
Tout seuls avanceront, vapeur et charbon
Que la boue du chemin oubliera leur peine
Et le concert si beau de tous leurs sabots
|
Les hommes vont toujours
Où la vie les pousse
Contre tous les courants
Plus loin, plus avant
Sur leurs traces parfois
Plus rien ne repousse
L’avenir les secoue
Ils baissent le cou
|
{x2:}
Quatre-vingts beaux chevaux ont quitté la rive
Quatre-vingts beaux chômeurs d’avant la vapeur
|
Tegen 10 uur op deze vrieskoude en mistige avond zet ik Sylvain af op het station van Middelburg. In de hoop dat de trein hem zonder al te veel problemen in Den-Haag zal brengen. De ochtend erna ontvang ik een berichtje van hem: de avond ervoor strandt hij moederziel alleen en verlaten op het mooie centraal station van Rotterdam. Zijn vrouw komt hem met de auto ophalen. Uiteindelijk stappen zij pas tegen 2 uur in de nacht hun warme bed in .... Ik voel me nogal opgelaten en schuldig tegenover Sylvain, maar hij eindigt met de geruststellende woorden: pas de soucis Rob, finalement tout s'est bien passé ! Un grand merci à Sylvain ! MIAOU !!!
|
|
Wist u dat Sylvain diverse cursussen aanbiedt? Ook online en op locatie in Frankrijk. Check zijn website: Talenvoortalent.nl.
|
Op deze website kunt u zich ook aanmelden voor zijn gratis online nieuwsbrief Franco-Fil.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
