Rectificatie op Nieuwsbrief van vanmiddag.

IN DE EERDER VERSTUURDE NIEUWSBRIEF VAN VANMIDDAG STAAT ACHTERHAALDE INFORMATIE OVER DE SLOTAVOND OP 30 NOVEMBER. IN DEZE VERSIE LEEST U DE JUISTE GEGEVENS.

Geachte leden, cursisten en overige lezers,

Ongetwijfeld afgekeken van la tempête Frederico, waait deze nieuwsbrief van de Alliance Française de Walcheren met een dikke windkracht 10 uw digitale mailbox binnen.

In deze nieuwsbrief aandacht voor:

La Soirée d'Ouverture op 30 november.

Het Café français op donderdag 14 december (een week eerder dan gewoonlijk).

De digitale ledenpas voor leden en cursisten.

Het Matinee concert op zondag 7 april 2024 door Britta Maria en consorten in de Oostkerk te Middelburg.

Je vous souhaite bonne lecture,

De la part du comité,

Rob Kouwenhoven

Secrétaire.

De laatste maand van het jaar 2023 is in aantocht. Voor velen is de maand december de gelegenheid om terug te blikken op het voorbije jaar. Om herinneringen op te halen tijdens Le Réveillon de Noël of op de avond van La Saint-Sylvestre. Voor sommigen kan dit ook een beladen tijd zijn. Zij kijken liever vooruit en niet achterom. Een vroegere vriend van mij, binnen zijn familie boterde het niet meer zo, bekende mij ooit het volgende. Hij gaf er eigenlijk de voorkeur aan om op 20 december een aanloop te nemen, om daarna op 24 december om 18.00 uur een enorme sprong te maken, en vervolgens op 2 januari om 7.00 uur weer met beide benen op de aarde terecht te komen, gelijk een professionele hink-stap-sprong-springer. Helaas bleek dit ieder jaar weer een utopie voor hem te zijn en zat hij met zijn familie tijdens de feestdagen gewoon weer "nieuwe herinneringen te maken". Deze laatstgenoemde uitdrukking hoor je de laatste tijd steeds vaker. Ik heb het idee dat het door sluwe marketeers uit de Engelse taal is overgenomen (to make or to create new memories). Alsof een herinnering maakbaar is en zo uit een 3D-printer komt gerold. Volgens mij kun je herinneringen niet maken, ze ontstaan. Het is natuurlijk een slimme reclametruc om consumenten onder druk te zetten om bijvoorbeeld een onvergetelijke vliegreis naar Thailand te boeken. En als de lieftallige stewardess met haar zoetgevooisde stem het senioren echtpaar, gezeten in de business class en heerlijk nippend van hun zojuist ingeschonken glaasje bubbels, vraagt of alles naar wens is, de meneer op een jolige toon antwoordt dat zijn echtgenote en hij het prima naar de zin hebben en reeds bezig zijn "met het maken van nieuwe herinneringen". En terwijl hij deze onnozele woorden uitkraamt, zorgt het uitstoten van de enorme kerosinedampen er indirect voor dat de aarde nog verder opwarmt en dat de watertemperatuur van het Nauw van Calais deze maand nog wel 16 (!) graden bedraagt. De ene na de andere stormdepressie zuigt door het steeds warmer wordende zeewater steeds meer vocht op: des pluies diluviennes zijn het gevolg . Een paar duizend inwoners van o.a. het Franse departement Pas-de-Calais zien als laatste herinnering een meter of meer water in hun woningen staan. De ene herinnering is de andere niet.

Mijn Franse loodgieter en zijn vrouw hebben inmiddels heel andere souvenirs. Vorige maand stuitte ik op een fait divers op internet. Een jongeman, amper 22 jaar oud, had hier op de plaatselijke route départementale de macht over het stuur verloren, was een paar keer over de kop geslagen en droeg geen ceinture de sécurité (dit laatste vernam ik later). De gevolgen laten zich raden. Op internet vond ik nog een artikel van zo'n tien jaar terug. De betreffende zoon was toen eerste geworden bij de plaatselijke viswedstrijd. Op een foto staat het jochie fier met de winnaarsbeker in zijn hand, met links van hem zijn vader en aan de rechterkant zijn moeder. Dit moeten bittere herinneringen zijn voor de ouders. De ironie wil dat de maximum snelheid op het betreffende stuk route départementale dit jaar weer verhoogd is van 80 naar 90 kilometer per uur. Zoveel jaar terug was bepaald dat de snelheid overal in Frankrijk op de D-wegen terug moest van 90 naar 80. Maar ongetwijfeld door de drammende lobby van de Franse evenknieën van de VVD en de BBB werden de plaatselijke overheden weer de mogelijkheid geboden dit te herstellen. Tijdelijk zag je dan de hilarische beelden van snelheidsborden die waren afgedekt met zwarte vuilniszakken, stuntelig vastgeplakt met scotch. Inmiddels zie ik bijna overal weer 90 op de borden staan i.p.v. 80. Ik heb weleens begrepen dat de Fransen autorijden maar een nutteloze bezigheid vinden en het liefst zo snel mogelijk van A naar B willen rijden. Of dat echt zo is, weet ik natuurlijk niet. Ik doe het liever wat rustiger aan op de weg, heb ik tenminste wat meer tijd om tijdens het rijden nieuwe herinneringen te maken (oh pardon!) ...

Echt mooie herinneringen bewaar ik aan de randonnées die ik regelmatig hier in de Morvan maak. En elk jaargetijde is hier mooi. Zelfs in de late herfst en in de winter kom je hier de meest wonderlijke kleuren van de natuur tegen. Je hoeft alleen maar om je heen te kijken en je te verwonderen. Zo loop ik vanochtend één van mijn favoriete rondjes. Door alle regen van de afgelopen tijd zijn beekjes veranderd in beken en stroompjes in stromen. Op een tiental meter ontwaar ik dan plots een klein groepje chevreuils. Zij mij ook, uiteraard. Een paar seconden staan ze dan stokstijf stil, de oren omhoog en de blik op mij gericht. Om vervolgens allen op het zelfde moment mij de rug toe te keren en het hazenpad te kiezen. Vrolijk dartelend springen zij weg, terwijl zij hun kleine witte achterwerkjes in de lucht werpen. Voor mij is het een geruststellende gedachte dat al dat regenwater gestaag wordt afgevoerd om zich uiteindelijk te storten in de rivier de Yonne. Laatstgenoemde komt ten zuidoosten van Parijs, om exact te zijn in de gemeente Montereau-Fault-Yonne, samen met de alom bekende rivier de Seine. En dan gebeurt er iets merkwaardigs. Vanuit hydrologisch oogpunt zou het verdere verloop van beide rivieren de naam moeten krijgen van de rivier met het hoogste debiet (ook wel volumesnelheid genoemd) op de plek van samenvloeien. En laat dat nu niet de Seine zijn, maar de Yonne! Regelmatig laait de discussie hieromtrent weer op. Het zou dus niet de Seine zijn die door Parijs stroomt, maar de Yonne. Zou het ooit zover komen, dat de Franse overheid besluit de naam te veranderen in Yonne? Dan zou je ineens niet meer in het departement Seine-Maritime wonen, maar in dat van Yonne-Maritime. En Neuilly-sur-Seine wordt dan Neuilly-sur-Yonne. Ik zie al voor me dat op plaatsnaambordjes het gedeelte Seine tijdelijk wordt afgeplakt met vuilniszakken en tape, totdat er nieuwe voor in de plaats komen met de aanduiding Yonne in plaats van Seine. Car vous savez: rien n'est impossible en France ! Zo staat er dan op een mooie augustus zomeravond in het jaar 2049 un jeune couple amoureux op de Pont de l'Archevêché, vlakbij de Notre Dame. En zij bezegelen hun amour éternel met het ophangen en sluiten van hun liefdesslotje. En juist op het moment dat het verliefde koppel met veel ceremonieel het sleuteltje in de Yonne wil gooien, wordt het aangesproken door un monsieur d'un certain âge. Enigszins verbaasd kijkt het stel om. Wat wil die ouwe van ons, lijken ze te denken. Vous savez, mes jeunes, il y a bien longtemps, mon épouse et moi, nous nous trouvions exactement au même endroit que vous maintenant. Et nous aussi, nous scellions notre amour éternel avec un cadenas. Mais au lieu de jeter la clé dans l'Yonne, nous la jetions dans la Seine. Op een fluisterende toon zegt het meisje tegen haar geliefde: mais de quoi parle-t-il, ce vieux fou, La Seine ... ?!

De Franse chansonnière Santa (zij heeft voor zover ik weet niets de kerstman te maken) bewaart overigens mierzoete souvenirs aan zoute popcorn. Haar indrukwekkend stemgeluid in combinatie met het pianospel vind ik adembenemend. Geniet u van Popcorn Salé.

Les Paroles:

J'pourrais jouer l'faux héros au milieu des flammes
Repartir à zéro pour un supplément d'âme
J'pourrais t'regarder dans les yeux, te dire que tout ira mieux
J'mettrai la musique plus fort pour plus entendre dehors

Allez viens, je t'emmène loin
Regarder le monde s'écrouler
Y aura du popcorn salé
Y aura un nouveau monde à nos pieds

J'pourrais jouer les beaux mots au milieu des femmes
Le premier domino de ton cœur qui s'emballe
J'pourrais t'regarder dans les yeux, te dire qu'avant c'était mieux
Remettre la musique plus fort pour plus entendre nos remords

J'entendrai les bravos, étouffer les flammes
J'éteindrai le chaos, tu seras ma femme
Et en se regardant dans les yeux, dire que demain sera mieux
Je chanterai toujours plus fort pour qu'on m'entende dehors

Allez viens, je t'emmène loin
Regarder le monde s'écrouler
Y aura du popcorn salé
Y aura un nouveau monde à nos pieds

Allez viens, je t'emmène loin
Regarder le monde s'écrouler
Y aura du popcorn salé
Y aura un nouveau monde à nos pieds

Allez viens, je t'emmène loin
Regarder le monde s'écrouler
Y aura du popcorn salé
Y aura un nouveau monde à nos pieds

Over herinneringen gesproken: het boek Les Souvenirs (2011) van David Foenkinos is een ware aanrader voor de al wat gevorderde lezers. Het boek is overigens ook vertaald naar het Nederlands (Herinneringen).

Les Souvenirs vertelt het verhaal van een jongeman die ervan droomt schrijver te worden. Maar de realiteit is weerbarstiger: hij werkt als nachtportier in een hotel en is teleurgesteld door de middelmatigheid van zijn eigen teksten. Heeft hij simpelweg geen talent of ontbreekt het hem aan levenservaring? Bovenal worstelt hij met het grijze gebied tussen geluk en ongeluk dat routine heet. Als zijn geliefde grootvader sterft en zijn grootmoeder uit het tehuis vlucht, ontwaakt hij eindelijk uit zijn permanente staat van besluiteloosheid. David Foenkinos weet op lichtvoetige, humoristische wijze de moderne tijdgeest te vangen in een schitterende roman over de kracht van herinneringen en de kunst van het leven.