Filosofen zetten zich nogal eens af tegen andere filosofen en soms zelfs tegen de filosofie als serieuze denkoefening. Zo vestigen zij eens temeer de aandacht op de bijzondere betekenis van hun eigen publicaties (en henzelf). Michel Foucault is wat dit aangaat geen uitzondering, maar hij maakt het, zeker in zijn vroege werk, wel erg bont. Filosofen en hun teksten komen er niet ter sprake, maar enkel (wetenschaps)historisch materiaal.

De zeggingskracht van zijn analyses is echter onmiskenbaar filosofisch en het verbaast dan ook niet dat hij onder filosofen grote invloed heeft gekregen. Inmiddels is ook duidelijk dat hij sterk is beïnvloed door andere filosofen, m.n. door Friedrich Nietzsche (1844-1900) en Martin Heidegger (1889-1976).